başlık maşlık yok...

Selam günlük,
bu aralar seninle hiç ilgilenemiyorum aslında... Sabah erkenden kalk,paldır küldür hazırlan, mağazaya git, ona koş, buna koş öğle bir koşturma içindeyiz ki kocamla beraber inanılmaz bir durum,ben yemek yemeye bile fırsat bulamıyorum. Evde düzen müzen kalmadı zaten, her taraf pislik içinde, çöp öğütme makinası arızalandı, onu yaptıracak zaman yok. bu durumdayız yani, çöp öğütme makinan mı kusur kaldı diyebilirsin ama, gerçekten kusur kaldı, çünkü mutfak lavabosu kullanılamaz hale geldiği için evet kusur kaldı...Ama olsun, mağaza bir aksilik çıkmaz ise,(Allahım lütfen çıkmasın) cuma günü satışa başlayabilecek, hayırlı olur inşallah.çılış kokteylimiz 9,eylül'de....

Diğer cephelere gelirsem, Çitos'lar dün gece yolculuğu yaparak sağ salim evlerine ulaştılar bu sabah. Biz yaz daha bitiyor....ve hatta tatil anlamında bitti... finito yani... Sabah Ankara'ya 10 km kala ciddi bir kaza atlatmışlar, allah korumuş ufak tefek çizik vs. ile atlatmışlar, tabiki bu durumdan annemlerin haberi yok, Elma Şekeri'nin gözü iyileşmeye başlamış, dün son kez kafasını ıslatmadan havuza girmiş bebeğim, kapanış yapmış yani.

Annemle babam da bu sabah İzmir'e geldiler, 1-2 saat mağazada kaldılar, babam çok merak ediyordu, inşaat işlerini sever ya o yüzden... Öğleden sonra teyzeme geçtiler, biz de akşam gidecektik ve orada görüşecektik ama, program değişti, akşam döndüler Akyaka'ya. Nedeni ise, teyzemde dayım var, Bodrum'dan geldi oda, ama midesi bozulmuş galiba, hastaydı, akşama doğru daha kötü olmuş, hastaneye gitmişler Ege sağlık'a,acilde serum filan bağlamışlar, teyzem başında kalmış, annemlerde nasıl olsa gideceğiz diye erken gitmeye karar vermişler...Aslında dayıma uğramak lazımdı ama,işler o kadar yoğunki,gidemedik...

İstanbul mağazadan bize destek için B. hanım geldi, bizim elemanımız Ö.Hanım'da geldi, akşam yarın yapacaklarımız için görüştük, ürünler de yarın sabah gelince inşallah, mağaza son şeklini alacak...

O kadar işle uğraştık, ustalarla uğraştık, hepsi iyi insanlardı ve bizi hiç üzmediler çok teşekkür ederim onlara, ancak, bizi kazıklayan aynacıya da sevgilerimi gönderiyorum burdan... İnşallah o getirdiği ne idüğü belirsiz aynayı yarın gelip değiştirecek, pek umudum yok çünkü, parasını aldı işi bitti bizimle, artık uğraş dur, maalesef bu işler böyle... Nasıl olsa parasını aldı köprüyü geçti ya kim takar bizi, uyanık olsaydın kazığımı yemeseydin kardeşim diyordur herhalde...Biz de boş bulunmuşuz ki, ayna monte edilirken takip etmemişiz. Oluyor işte böyle sıkıntılar, yapacak bir şey yok...

Bugünlük benden bu kadar, yarın da yapacak çok iş var, yazmaya çalışacağım...Ha, bu arada 73 kiloyum, nasıl oluyor anlamıyorum,bu kadar koşturmaya ve yorgunluğa rağmen hala kilo veremiyorum, bu kadarda olmaz ki... Sindirim sorumun da devam ediyor, bu aralar yemek düzenimiz iyice bozulduğundan tuvalete uğramaz oldum, h,ç de su içmiyorum bu arada...yazının gündemi şaçma sapan yönlere kaydı,en iyisi ben uyuyayım arık.Bana müsade...